29ก.ย.64/ คอลัมน์ : “ชัยอารีย์” มองข่าว
คอลัมนิสต์ : ชัยอารีย์
พวกเราประชาชน….คนไม่มีอำนาจเกาะบ่าเกาะไหล่ เหมือนเช่น อำนาจรัฐ อำนาจราชการ ก็คงต้องทนทุกข์กับ “ภัย” รอบๆตัวกันต่อไป
จะมัวแต่นั่งพนมมือ…คอยให้ “สิ่งศักดิ์สิทธ์” ช่วย หรือปล่อยให้ “ธรรมชาติ” เมตตา,มันคงเป็นได้แค่ความเชื่อ ของคนสิ้นคิด!!
หรือ…ทำตามคำแนะนำของ “ผู้นำ” ให้พวกเรา “อดทน-อดกลั้น”
“อยู่กับมันให้ได้”
“มัน” ที่ว่านั้น…อะไรกันนะ!!
อ๋อ…นโยบายแห่งรัฐ,อำนาจรัฐ…รัฐชี้นิ้วให้เราทำตามที่พวกเขาคิดจากการใช้งบประมาณแผ่นดิน
ผลประโยชน์สูงสุด…เข้าปากเข้าท้องประชาชน
ได้แค่ลิ้นเลียไม้เสียบไอศกรีม
การบริหารจัดการน้ำ…เป็นหุ้นส่วนใหญ่ที่คนอย่างพวกเรา ต้องสะสมหนี้ให้ประโยชน์สูงสุด ตกไปอยู่ในกระพวกพ้องผู้ครองอำนาจ
โครงการ…แก้ปัญหา น้ำหลาก แล้งน้ำ ตั้งแต่ หลุมขนมครก หนึ่งสระน้ำหนึ่งตำบล หลุมขนมครก…ฝายเก็บน้ำโคกหนองนา เจาะน้ำใต้ดินขึ้นมาบนดิน ฯลฯ
สารพัดนโยบายแห่งรัฐ ที่อ้างว่า…ประโยชน์จะถูกยกระดับความยากจนของประชาชนได้มากล้น
มันแค่ความฝันลมไปแล้วไป ที่พวกเราอ้าปากหิวโหยรอคอย
มันตกไปอยู่ในท้องของใครต่อใครมาทุกยุคทุกสมัย….คนมีบ่ามีไหล่ประดับอำนาจ!!
อ้วนพี…!!
น้ำท่วมหนักครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้ง…ชาวบ้านรอคอยลอยคอกันอยู่กลางสายน้ำจากฝายน้ำล้น…กับสายน้ำไร้ทิศทาง พังเข้าใส่นับแสนครอบครัว…หมดเนื้อหมดตัวทั่วถึงบ้านเรือน เรือกสวนไร่นาประชาชน จมอยู่ใต้น้ำ…เหมือนทุกครั้ง
นายกฯลงพื้นที่…แนะนำประชาชน ให้ยกบ้านหนีน้ำ สู้กับธรรมชาติ,ให้อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ช่วย..ยังหันไปบอกกับ”วัว”ของรัฐมนตรีสมศักดิ์ ว่า…”รู้แล้ว รู้แล้ว”
“ควาย” มันยืนลอยคอมองอยู่ในนาข้าว ที่เว้งว้างกลางสายน้ำ
มันคงอยากถามท่านเหมือนกัน…”พวกควายอย่างผม อยากทราบว่าเมื่อไหร่ท่านจะลาออกครับ”
!!…?
