48 ปี 14 ตุลา 16….

คอลัมน์ : “ชัยอารีย์” มองข่าว

คอลัมน์นิสต์ : ชัยอารีย์

ช่วงชีวิตของคนไทยในแผ่นดินนี้…ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมากับการต่อสู้ อำนาจเถื่อน “เผด็จการทหาร”  ตั้งแต่ 14 ตุลา 16 วัน เวลา ที่ผ่านมา 48 ปี…ผ่านไป

สายเลือด “ทรราช” ก็ยังไม่ได้ล้มหายตายจากไปไหน??

ยังเวียนว่ายตายเกิด…อยู่ในวงจรชั่วร้ายทางการเมืองไทย ที่คอยเกาะกินผลประโยชน์ของแผ่นดิน…เช่นเดิม!!

           พลังมวลชนถูกหลอมรวมไว้กับทุกลมหายใจในการต่อสู้เพื่อล้มล้างพวกเผด็จการหนักแผ่นดิน…ยุค 14 ตุลา 16 เป็นความพร้อมเพรียงที่ไม่มีใครไปแยกความสามัคคีออกจากกันได้

ทุกชีวิตที่มุ่งสู่  ถนนราชดำเนิน อย่างมืดฟ้ามัวดินในช่วงเช้ามืดวันนั้น…มันคือแรงศรัทธาที่ไม่ได้นัดหมาย หรือส่งสัญญาณใดๆถึงกันไว้ล่วงหน้า

คล้องแขนจูงมือกันไปอย่างเหนียวแน่น…เป้าหมายคือขับไล่พวกทหารทรราช ที่มันติดอาวุรสงคราม ตั้งแถวพร้อมที่จะลั่นไกใส่ประชาชน ที่มีแค่มือเปล่า…

           ไม่มีใครถอยแม้แต่ก้าวเดียว!!
            กระสุนจากปลายกระบอกปืน ในมือทหาร ที่รัวใส่ประชาชน บนถนนราชเนินนอก…สมรภูมิเลือดตรงนั้น ศพแล้วศพเล่าคือเยาวชน คน 14 ตุลา 16

คือ…จุดเริ่มต้นความเปลี่ยนแปลง จากจุดดำมืด…อำนาจมืด อำนาจเถื่อน ของกลุ่มทรราช เริ่มจางลงตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

สังคมเริ่มมองเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์

คนไทยสดใสด้วยรอยยิ้ม…สังคมไทยกำลังก้าวสู่ความ”โชติช่วงชัชวาล”

             คนหนุ่มสาวในยุคนั้น…ต่างฝ่ายต่างเติบโตขึ้นมา สู่ยุคใหม่

หวังว่าอนาคตทางการเมือง จะได้พัฒนาประชาธิปไตยเต็มใบเสียที

            พวกทรราช ทาสรับใช้อำนาจมืด อำนาจเถื่อน….นายทุนขุนศึก ปลดอาวุธป่าเถื่อน หันมารับใช้ชาติ รับใช้ประชาชน ตามแนวทางการเมืองยุคใหม่???

              เราก็ฝันค้างกันมา 48 ปี
              กลิ่นคาวเลือดบนถนนราชดำเนิน  ที่เกิดจากปลายกระบอกปืนของเหล่าทหาร ที่รับใช้ทรราช …
              ยังจะกลับชาติมาเกิดอีกหรือ??